ბოლო პერიოდში, რაც დედაქალაქის მოსახლეობის რიცხვმა მოიმატა, თანდათან გაიზარდა მოთხოვნა ბინის „დაგირავებაზე“. შესაბამისად, გაიზარდა რიცხვი იმ მოქალაქეებისა, რომლებიც „აგირავებენ“ ან „გირაობენ“ უძრავ ქონებას, ძირითადად საცხოვრებელ ბინებს. თუმცა, ხშირად, ამ ორ მხარეს შორის ურთიერთობა ხშირად სადავო გამხდარა. რა არის „გირავნობა“, რა იწვევს საკთხის გაპრობლემებას და რა უნდა გაითვალისწინონ მოქალაქეებმა „გირავნობისას“, უძრავი ქონების სააგენტო „Myclient.ge“-ს იურისტები გაგვაცნობენ:

 როგორც იურისტი ოთარ კაჭკაჭაშვილი განმარტავს, ტერმინი გირავნობა სწორი არ არის, რადგან ის, რასაც გირავნობას ეძახიან, რეალურად „ტერმინი, რომელსაც მოქალაქეები ხშირად იყენებენ, არის სესხის იპოთეკისა და ბინათსარგებლობის ხელშეკრულება. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ კრედიტორი გარკვეული ოდენობის თანხას მსესხებლის სასარგებლოდ გაასესხებს, მისი მოთხოვნის უზრუნველსაყოფად კი მოვალის კუთვნილი უძრავი ნივთი იპოთეკით იტვირთება. ხოლო ხელშეკრულებაში აღინიშნულია, რომ საპროცენტო სარგებლის გადახდის სანაცვლოდ, კრედიტორი უფლებამოსილია, გარკვეულ პერიოდის განმავლობაში მოვალის უძრავი ქონებით ისარგებლოს“.

 როგორც იურისტი განმარტავს, სესხის, იპოთეკისა და ბინათსარგებლობის ხელშეკრულების დადებისას ჩნდება რიგი პრობლემური გარემოებები, რომლებიც მოქალაქეებს ხშირად გამოუვალ მდგომარეობაში აყენებს. მისი თქმით, „არსებობს ორი სახის გარემოება:

1) ხშირია შემთხვევა, როდესაც მხარეები მხოლოდ ზეპირად თანხმდებიან, ხოლო ხელშეკრულებაში წერილობითი ფორმით არ არის გაკეთებული დათქმა საპროცენტო სარგებლის გადახდის სანაცვლოდ მოვალის საკუთრებაში არსებულ ფართით სარგებლობის შესახებ. აღნიშნული გარემოება დავის შემთხვევაში მხარეს ართმევს წერილობითი მტკიცებულების წარდგენისა და ფართით მართლზომიერად სარგებლობის შესახებ პოზიციის დასაბუთების შესაძლებლობას;

2)  როგორც წესი აღნიშნული ტიპის ხელშეკრულების დამოწმებას მხარეები ახდენენ სანოტარო წესით, რომლის ფარგლებშიც თანხმდებიან სააღსრულებო ფურცლის ამოწერის შესაძლებლობაზე“.

ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, იურისტი განმარტავს, რომ ორივე მხარემ, მსესხებელმაც და ბინის მფლობელმაც, უნდა გააფორმოს არა მარტო სესხის, არამედ იპოთეკის ხელშეკრულება, რაც აუცილებლად სანოტარო წესითაც უნდა გაფორმდეს, რათა საკითხის სადავოდ დადგომის შემთხვევაში, იმის გამო, რომ დოკუმენტი არ არსებობს, შესაძლოა, ერთ-ერთი, ანორივე მხარე დაზარალდეს.