2018 წელს, 2017 წელთან შედარებით, სამშენებლო სექტორში უცხოური ინვესტიციების რაოდენობა 63%-ით შემცირდა. სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის მონაცემებით, თუ 2017 წელს მშენებლობის მიმართულებით 283,1 მლნ დოლარის ინვესტიცია განხორციელდა, 2018 წელს ეს მაჩვენებელი 103,6 მლნ დოლარს შეადგენდა.

ამასთან, ინვესტიციები შემცირებულია უძრავი ქონების სექტორშიც, სადაც დაახლოებით, 50%-იანი კლება ფიქსირდება. თუ 2017 წელს ამ სექტორში 182,2 მლნ დოლარის ინვესტიცია განხორციელდა, 2018 წელს ეს მაჩვენებელი 90 მლნ დოლარამდე შემცირდა.

„ბიზნესპრესნიუსი“ დაინტერესდა, რა არის ინვესტიციების შემცირების მიზეზი, მოსალოდნელი იყო თუ არა ეს შედეგი და როგორია 2019 წლის მოლოდინი.

როგორც მენაშენეთა ასოციაციის წევრი და „არსის“ აღმასრულებელი დირექტორი, თორნიკე აბულაძე აცხადებს, 2018 წლიდან დედაქალაქის მერიამ სამშენებლო სექტორში ახალი პოლიტიკის გატარება დაიწყო, რაც სამშენებლო ნებართვების შეზღუდვას გულისხმობდა, ამიტომ ეს შედეგი მოსალოდნელიც იყო.

„პრობლემა არის ძალიან მარტივი - 2018 წელს დედაქალაქის ახალმა ადმინისტრაციამ დაიწყო თავისი პოლიტიკის გატარება, ეს იყო მოსახლეობის დაკვეთაც არჩევნების წინ, რაც გულისხმობდა სამშენებლო ნებართვის გამკაცრებას. შესაძლოა, ინვეტორს ანგარიშზე ფული ჰქონდეს, მაგრამ ინვესტირებას ვერ ახდენს, რადგან ნებართვა ვერ მიიღო. შესაბამისად, ლოგიკურია, რომ ამან ინვესტიციების შემცირება გამოიწვია“,-აცხადებს თორნიკე აბულაძე.

მისივე თქმით, 41-ე დადგენილება არის ერთ-ერთი მთავარი, რამაც პროექტები „გაჭედა“.

„ამისთვის სექტორი მზად არ ვიყავით. 41-ე დადგენილება არის 600 გვერდიანი დოკუმენტი და მიუხედავად იმისა, რომ ამაზე მანამდეც მიდიოდა მუშაობა, ძალიან რთულია მასზე სწრაფად გადაწყობა. ჩვენთან სამშენებლო სფეროში არ იყო შესაბამისი კომპეტენცია. წარმოიდგინეთ, მეორე კლასიდან პირდაპირ გადაგვსვეს მერვე კლასში, რის გამოც ძალიან გაგვიჭირდა მასალის ათვისება. თუმცა, აქ მთავარი პრობლემა იყო ის, რომ მასწავლებლებიც მეორე კლასიდან გადმოიყვანეს მერვე კლასის მასალაზე. ეს ნიშნავს, რომ არც თავად სახელმწიფო იყო მზად ამის საკონტროლებლად.

მაგალითად, 41-ე დადგენილების მიხედვით, ნებისმიერ ბინაში შესასვლელ კარს უნდა ჰქონდეს 20 წუთიანი ხანძარმედეგობის მაჩვენებელი, ანუ ამ პერიოდის განმავლობაში ეს კარი არ უნდა დაიწვას. აქ პრობლემაა ის, რომ საქართველოში არ არსებობს ის დანადგარი, რომელიც ამას ამოწმებს. ეს არის უზარმაზარი ცეცხლის კამერა, სადაც უნდა შეიტანო კარი და ნახო 20 წუთის განმავლობაში დაიწვება თუ არა და მერე აკონტროლო, რომელი კარიც არ დაიწვა, ყველა სხვა კარის წარმოებაც ანალოგიურად მოხდება თუ არა. აქ ძალიან ლოგიკურია კითხვა, ეს დანადგარი არ არსებობს და როგორ უნდა შეამოწმო? მე მზად ვარ, ასეთი კარი დავამზადო, ან შეუკვეთო, მაგრამ არავინ არის მზად, რომ ეს შეამოწმოს.

მეორე მაგალითსაც მოგიყვანთ - 41-ე დადგენილების მიხედვით, ჩვენ უამრავი დანადგარის კეთება გვიწევს თითოეულ სახლში, ეს არის დეტექტორები, ცეცხლმაქრები, ტუმბოები და ა.შ. ჩვენ ვამონტაჟებთ, მაგრამ ამას არავინ იბარებს. მაშინ, როცა ხანძარი პირობითად, ყოველ წელს და აუცილებლად თებერვალში ხომ არ ხდება? შეიძლება 5 ან 20 წლის მერე მოხდეს და როგორც ავტომობილის შემთხვევაშია, რომ თუ 5 წელი არ დაქოქავ, აკუმულატორი დაჯდება, ესევე შეიძლება მწყობრიდან გამოვიდეს ეს დანადგარი... ამით იმის თქმა მინდა, რომ ჩვენ კი ვაკეთებთ ამას დღეს, მაგრამ არ არსებობს კანონი, რომლის მიხედვითაც ვინმე ჩაიბარებს. საერთო ჯამში, ეს ყველაფერი ქმნის დიდ ბიუროკრატიას მშენებლობის პროცესში“,- აცხადებს თორნიკე აბულაძე.

რაც შეეხება 2019 წლის მოლოდინებს, „არსის“ აღმასრულებელი დირექტორი ამბობს, რომ ივესტიციების მოცულობა ძველ ნიშნულს ვერ დაუბრუნდება, თუმცა მცირედით მაინც გაიზრდება.

„ვფიქრობ, რომ 2019 წელს კიდევ უფრო გაუარესება არ იქნება, მაგრამ დაახლოებით, 10% -იანი ზრდა გვექნება“,-აცხადებს თორნიკე აბულაძე.

წყარო: bpn.ge